Nazar etme nâmahreme, ihânettir emânete
Tercih etse bir kişi, lâyık olmaz izzete
Nazar ile sönse gerek rü'yeti nûr-u îmân
Mahvolurdu mutlaka belki Yusuf-u Kenân
Olma ülfet-i nisâ gönülden kesip illeti
Çünkü meneder bizi, “lâ taqrabû” âyeti
Bu ülfettir yaklaştıran insanı her an zinâya
Yıkılmaz aslâ kişi, dönmezse bu fenâya
Her öksüzü gözetle, eyle himâye yetimi
Söyledi nûr-u risâlet, Hakk af eder ümmetimi
Açılır dergâh-ı izzet, nazar etsen yetime
Hatta senden râzı olur, ciğerpâreyi Fâtime
Okşasan bir yetimi İlâhî bir şefkat ile
Rahmetine gark eder, Hakk getirir seni dile
Râzı olur enbiyâ, hem evliyâ-yı asfiyâ
Dindirsen gözyaşını, teslim olur sana deryâ
Yetime eylesen hizmet, olur her derdine himmet
Her iki âlem içre, verilir sayısız nimet