Gıybet edendir, insan olmayan insan mundarı
Zirâ insan eti yemektir anın dâimâ kârı
Gıybettir kaldıran insandan Nûr-u KUR'ÂN'ı
Bu nurdan mahrum olanın, bulunur mu îmânı
Tahkîr-i insandır gıybet, âdeme verir mihnet
Bilirsen insan kıymetin aslâ eyleme gıybet
Gıybetle ref olur senden her amel-i sâliha
Aklın varsa helalleş, kalmasın sakın sabaha
O hâlde etme gıybet, var ise kalbinde îmânın
Kurtul bu zulmü zilletten, KUR'ÂN olsun fermânın
Kaş ile, göz ile eyleme sû-i işâret
Nasîb-i Hakk olamaz öyle kimse beşâret
Sultân-ı Enbiyâ'ya gördüler revâ-i istihzâ
Gerçi edenler buldular, ebedî felâket hâzâ
Sen de ümmetisin, eyle ferâgat bu ahlâktan
Terk-i ahlâk olmaz isen gelmez rahmet sana Hakk'tan
İftira dalâlettir, bırakmaz insanda merhamet
Yıkılır devlet-i ikbâl, kalmaz eserden adâlet